1. Αποφύγετε τις εκφράζεις θαυμασμού του τύπου «μα, είσαι τόσο ικανός”.

Άτομα με ειδικές ανάγκες στο σύνολό τους δεν τους αρέσει να αναφέρονται σε αυτούς ως «προικισμένα άτομα», ειδικά όταν επιτελούν απλές δραστηριότητες, όπως να πάρουν γάλα από το ψυγείο. Τα άτομα με ειδικές ανάγκες σκέφτονται «εμείς απλά προσπαθούμε να ζήσουμε τη ζωή μας όπως όλοι οι άλλοι». Το σχόλιο σας θα έχει αρνητικό αποτέλεσμα, θυμίζοντας «πόσο διαφορετικοί άνθρωποι εξακολουθούν να είναι».

2. Μην τους μιλάτε δυνατά – δεν έχουν προβλήματα ακοής.

Υπάρχει ακόμα μια μεγάλη μερίδα του πληθυσμού που ασυναίσθητα προβαίνει σε μια επιθετική πράξη – μιλάει δυνατά σε κάποιον που για παράδειγμα έχει μόνο κινητικά προβλήματα. Γιατί το κάνουν αυτό ακόμα κι αν ξέρουν ότι δεν είναι κουφός; Νομίζουν ότι τα άτομα με ειδικές ανάγκες έχουν και νοητικά προβλήματα;

3. Να παρέχετε την βοήθεια σας όταν σας το ζητήσουν – ποτέ πριν.

Μπορεί να είναι δύσκολο για κάποιον να αντισταθεί, αλλά συχνά οι άνθρωποι προσφέρουν βοήθεια σε κάποιον με ειδικές ανάγκες, χωρίς καν να τον ρωτήσουν. Τα άτομα με ειδικές ανάγκες ξέρουν πότε να ζητήσουν βοήθεια. Μην σπεύδετε λοιπόν να την παρέχετε, αν το ίδιο το άτομο δεν σας την ζητήσει, ακόμα και αν νομίζετε ότι δεν ζητά βοήθεια επειδή είναι ντροπαλό. Η απρόσκλητη παροχή βοήθειας εκλαμβάνεται σαν εισβολή στον προσωπικό τους χώρο και πρέπει να αποφεύγεται, εκτός αν σας ζητηθεί.

4. «Μη στηρίζεστε στα αναπηρικά αμαξίδια μας».

Μπορεί να ακούγεται αστείο, αλλά δεν είναι σπάνιο οι άνθρωποι να χρησιμοποιούν τα αναπηρικά αμαξίδια απλά για να στηριχθούν ή να ξεκουραστούν από πολύωρη ορθοστασία!! Θυμηθείτε ότι το αμαξίδιο δεν είναι τροχήλατο έπιπλο! Είναι τουλάχιστον ασέβεια να στηρίζεστε επάνω τους.

5. Συστηθείτε αμέσως ή δηλώστε άμεσα την παρουσία σας όταν μιλάτε σε κάποιον με προβλήματα όρασης.

Είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνετε όταν ερχόσαστε σε επαφή με κάποιον τυφλό. Αυτό είναι κάτι που θα έπρεπε να γίνεται και σε «κανονικές» συνθήκες, αλλά με τους τυφλούς είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητο να τους βοηθήσουμε να «δουν» το περιβάλλον τους.

6. Διατηρήστε την ψυχραιμία σας – αυτό είναι μόνο ένα αναπηρικό αμαξίδιο.

«Αναπνοή, πάρτε μια βαθειά ανάσα, διατηρήστε την ψυχραιμία σας, υπάρχουν πιο τρομακτικά πράγματα στη ζωή από εμάς»! Οι διαφορά σας από έναν με κινητικά προβλήματα είναι ότι εσείς περπατάτε με τα πόδια σας, ενώ εκείνοι χρησιμοποιούν ένα αμαξίδιο με ρόδες. Μόνο αυτό!

7. «Αντιμετωπίστε μας πρώτα ως προσωπικότητα».

Σε αυτό το άρθρο, μπορεί να έχετε παρατηρήσει ότι αναφέρομαι στα άτομα με αναπηρία ως «άτομα με ειδικές ανάγκες». Αυτό είναι και το μόνο που προσδιορίζει την όποια διαφορά υπάρχει με τον Γενικό Πληθυσμό. Δεν υπάρχει κάτι άλλο. Συχνά όμως αισθανόμαστε για τα συγκεκριμένα άτομα από οίκτο έως απέχθεια, κάτι που φυσικά δεν υπάρχει περίπτωση να μην βγει στην επιφάνεια με την συναναστροφή μαζί τους.

8. Αφήστε κατά μέρος την συγκατάβαση και τα ψεύτικα συναισθήματα.

Αποφύγετε οποιαδήποτε έκφραση του τύπου «Είσαι τόσο γενναίος», «Είμαι εντυπωσιασμένος» κλπ. Απλά να θυμάστε, και πάλι, τα άτομα με ειδικές ανάγκες δεν είναι τόσο διαφορετικοί από εσάς.

9. «Μιλήστε μας, μπορούμε άνετα να επικοινωνήσουμε μαζί σας».

Μερικές φορές μπορεί να έχετε παρατηρήσει για παράδειγμα σε ένα εστιατόριο, ότι ο σερβιτόρος θα επικοινωνήσει άμεσα με το συνοδό πρόσωπο και όχι απευθείας με το άτομο με ειδικές ανάγκες. Μια οποιαδήποτε φυσική αναπηρία δεν συνεπάγεται και νοητική! Είναι μια συμπεριφορά ιδιαίτερα προσβλητική για το άτομο με ειδικές ανάγκες. Αυτός ο τρόπος σκέψης επικρατεί ακόμα στα μυαλά πολλών και είναι ένα από τα κορυφαία ατοπήματα για τα άτομα με ειδικές ανάγκες.

10. Σε περίπτωση αμφιβολίας, ανατρέξτε στο “χρυσό κανόνα”.

Και πάνω απ ‘όλα, σε περίπτωση αμφιβολίας για το πώς θα πρέπει να μας αντιμετωπίζετε τα άτομο με ειδικές ανάγκες, πάντοτε να ανατρέχετε στον Χρυσό Κανόνα. Ο χρυσός κανόνας είναι να αντιμετωπίζετε το άτομο με ειδικές ανάγκες, όπως θα θέλατε οι άλλοι να σας αντιμετωπίζουν – με αμοιβαίο σεβασμό! Στο τέλος αυτή είναι η μόνη συμβουλή που χρειάζεστε. Αν ο καθένας θέσει σε εφαρμογή τον χρυσό κανόνα σε όλες τις πτυχές της ζωής, θα τεθούν υγιείς βάσεις στην ανθρώπινη αλληλεπίδραση.

Πανελλαδικές εξετάσεις 2013
Μάθημα έκθεσης
Σε 100-120 λέξεις να αναπτυχθεί το κείμενο: «…όσο η επικοινωνία πυκνώνει με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, το διαδίκτυο και τα κινητά τηλέφωνα, τόσο η μοναξιά μας, η ανθρώπινη, μεγαλώνει και η αποξένωση κυριαρχεί». (από το βιβλίο του καθηγητή Φυσικής, συγγραφέα και πρώην πρύτανη Γ. Γραμματικάκη «Ενας αστρολάβος του ουρανού και της ζωής»).

______________________

Ζούμε σε μια εποχή που κυριαρχείται από ηλεκτρονικές συσκευές υψηλής τεχνολογίας και πλέον περισσότερο από κάθε άλλη τεχνολογία, οι φορητές συσκευές παίζουν σημαντικότατο ρόλο στη διαμόρφωση της ψυχολογικής  και φυσικής ύπαρξης του σύγχρονου ανθρώπου.
Μέχρι πριν από λίγα χρόνια το κινητό τηλέφωνο ήρθε για να αντικαταστήσει πολλά άλλα είδη επικοινωνίας όπως υπεραστικές κλήσεις, επιστολές και σύντομα μηνύματα, τηλεφωνική επικοινωνία αντικατάστασης της στατικής τηλεφωνίας (σταθερές γραμμές) κ.λπ., αλλά με την έλευση των πολυμέσων και την εγκατάσταση του Internet στο κινητό τηλέφωνο η κινητή τεχνολογία εξελίχθηκε ως πανίσχυρη, έτσι ώστε να γίνει μια βιώσιμη επιλογή, ακόμη και για πολλές λειτουργίες που νωρίτερα είχε συνδυαστεί μόνο με υπολογιστικές συσκευές και computers. Αυτές οι τεράστιες αλλαγές στον τομέα της τεχνολογίας έφεραν επανάσταση στον τρόπο σκέψης των ανθρώπων όσον αφορά στην σχέση τους με την καθημερινή πραγματικότητα. Οι λέξεις και η χρήση των λέξεων είναι τα πάντα, δεν υπάρχει σχεδόν καμία ανάγκη για φυσική έκφραση ή τη χρήση της γλώσσας του σώματος. Η δυνατότητα διεξαγωγής τηλεδιάσκεψης στην οθόνη του κινητού σας, έχει καταστήσει δυνατή ακόμα και μια πιο «φυσική» επαφή, με την οπτικοποίηση του συνομιλητή, πάντα στα όρια που σήμερα επιτρέπει η τεχνολογία. Μπορείτε επίσης να καθίσετε στο τραπέζι για το δείπνο σας και μπορείτε ταυτόχρονα να πιάσετε κουβέντα με τους φίλους σας με τη βοήθεια της κοινωνικής δικτύωσης. Πάνω από τον παγκόσμια διαδραστικό χώρο του Internet μπορείτε ακόμα να «συναντηθείτε» και να μοιραστείτε τις ιδέες σας με έναν ξένο απλά και εύκολα, χωρίς τους δισταγμούς και τις δυσκολίες που μπορεί να έχετε κατά την προσωπική επαφή με αγνώστους σε δημόσιους χώρους. Όλα αυτά και πολλοί άλλοι παράγοντες επενεργούν για τη γέννηση του νέου νοήματος στην ατομική μας, καθώς και στην κοινωνική ζωή η οποία, όπως σχεδιάστηκε στη σημερινή μας αντίληψη είναι απότοκος της ελευθερίας και της ελεύθερης συνεύρεσης και επαφής με τους άλλους ανθρώπους. Πώς όμως στο ένα άκρο βιώνουμε τις νέες διαστάσεις της ελευθερίας και στο άλλο άκρο είμαστε αλυσοδεμένοι από την νέα υπερ-πραγματικότητα των τεχνολογικών καινοτομιών που θα καθορίσει το πλαίσιο στο οποίο η κινητή τεχνολογία μπορεί τελικώς να προκαλεί περισσότερη κοινωνική απομόνωση.

Η Αρνητική Θέση – Σκεπτικισμός

Η ελευθερία της επιλογής και της κοινωνικής απομόνωσης.

Η ελευθερία είναι η πιο συχνά χρησιμοποιούμενη λέξη από τους θεωρητικούς υποστηρικτές της παγκοσμιοποίησης. Ποιος όμως είναι ο πραγματικός χαρακτήρας αυτής της ελευθερίας και πώς μέσα από την εξελισσόμενη αγορά της κινητής τεχνολογίας μπορεί να προκαλείται κοινωνική απομόνωση;
Όπως και για οποιοδήποτε από τα λοιπά προϊόντα στην αγορά με target group την καταναλωτική κοινωνία, η επιλογή ηλεκτρονικών συσκευών είναι τεράστια σε επιλογές. Επιπλέον, η αγορά με την εξέλιξη της με τις τεχνολογικές καινοτομίες είναι ικανή να αυξήσει τις προσφορές στις αντίστοιχες τεχνολογίες και στην χρηστικότητα τους. Το κινητό τηλέφωνο είναι η πιο ραγδαία εξελισσόμενη τεχνολογία για το ευρύ κοινό τα τελευταία χρόνια και προσφέρει την μεγαλύτερη ποικιλία επιλογών σε σχέση με άλλες κατηγορίες προϊόντων, προκαλώντας εν τέλει μια έκρηξη του καταναλωτισμού με συντήρηση του φαινομένου της κοινωνικής καταξίωσης μέσω των ολοένα και πιο σύγχρονων συσκευών, που συχνά προσφέρουν υπηρεσίες που πολλοί απλώς δεν θα χρησιμοποιήσουν ποτέ. Η ελευθερία επιλογών που βιώνετε μπορεί να είναι μια ψευδαίσθηση ότι μπορείτε να αντικαταστήσετε όλες τις φυσικές επιθυμίες σας και τις χαρές σας με τις τεχνολογικές συσκευές στο πλευρό σας.
Οι συναντήσεις και η ελεύθερη συνεύρεση των ατόμων μειώνονται συνεχώς και αντικαθιστώνται από την ηλεκτρονική διεπαφή. Στην πραγματικότητα η καταναλωτική απληστία που προηγείται, προκαλεί από μόνη της κοινωνική απομόνωση.
Από την κοινωνική δικτύωση, από το video chat με τους φίλους σας, τις συναλλαγές με internet banking, όλα είναι πλέον στην οθόνη του κινητού σας. Με όλα τόσο εύκολα στα χέρια σας έχετε χάσει πραγματικά το ουσιαστικό δεσμό με την πραγματικότητα και την πραγματική αξία ή το νόημα της κάθε σχέσης με άλλους ανθρώπους.

Σε παρόμοια συμπεράσματα καταλήγει και αυτή η σχετικά παλιά εργασία (2000), εποχή όμως που η διείσδυση του Internet και των νέων τεχνολογιών δεν ήταν όπως σήμερα:

«Υψηλή χρήση του Διαδικτύου οδηγεί σε απομόνωση», μελέτη του Ινστιτούτου Stanford για την ποσοτική μελέτη παραμέτρων της Κοινωνίας (SIQSS) – 2000

Το Διαδίκτυο υποτίθεται ότι θα βοηθήσει να φέρει τους ανθρώπους πιο κοντά. Αλλά αυτό δεν είναι αρκετό για να στηρίξει αυτήν την υπόθεση.
Η υψηλή χρήση του Διαδικτύου έχει οδηγήσει σε μείωση του χρόνου που περνά κάποιος με την οικογένεια και τους φίλους και περισσότερες ώρες εργασίας, όπως ανακοίνωσαν οι ερευνητές από το Stanford Institute για την ποσοτική μελέτη της Κοινωνίας (SIQSS).
Οι ερευνητές μελέτησαν τις κοινωνικές συνέπειες του Internet σε εργασία που βασίζεται σε ένα δείγμα με 4.113 ενήλικες σε 2.689 νοικοκυριά.
Καθώς η χρήση του Διαδικτύου αυξήθηκε, οι ερωτηθέντες ανέφεραν ότι ξόδευαν λιγότερο χρόνο για προσωπικές επαφές με ανθρώπους, και περισσότερο χρόνο εργασίας για τους εργοδότες τους στο σπίτι – χωρίς όμως περικοπές των εργασίμων ωρών τους στο γραφείο.
Ο καθηγητής Norman Nie, διευθυντής του SIQSS, αναφέρει ευρήματα αυξανόμενης απομόνωσης που προκαλείται από τη χρήση του Διαδικτύου. «Αυτή είναι μια πρώιμη τάση που ως Κοινωνία πραγματικά πρέπει να παρακολουθούμε στο εξής προσεκτικά».
Εκείνοι που πέρασαν λιγότερες από πέντε ώρες την εβδομάδα στο Διαδίκτυο – περίπου τα δύο τρίτα των ερωτηθέντων – δεν ανέφεραν μεγάλες αλλαγές στην καθημερινή συμπεριφορά τους, είπαν οι ερευνητές.
Αλλά το άλλο 36% που το χρησιμοποιούσαν πέντε ή περισσότερες ώρες την εβδομάδα ανέφεραν σημαντικές αλλαγές στη ζωή τους. Οι μεγαλύτερες αλλαγές προήλθαν από εκείνους που πέρασαν πάνω από 10 ώρες την εβδομάδα στο διαδίκτυο – επί του παρόντος μόνο το 15% όλων των χρηστών, αλλά πιθανόν να γίνει μεγαλύτερος ο αριθμός αυτός στο μέλλον.
«Το Διαδίκτυο θα μπορούσε να είναι η απόλυτη τεχνολογία απομόνωσης που μειώνει περαιτέρω τη συμμετοχή μας στις κοινότητες ακόμη περισσότερο από ό, τι τα αυτοκίνητα και την τηλεόραση πριν από το Διαδίκτυο» είπε ο Nie.
Η μελέτη έδειξε επίσης ότι ο χρόνος που δαπανάται στον κυβερνοχώρο αυξάνεται ανάλογα με τον αριθμό των ετών που ένα άτομο έχει σύνδεση Internet.
Οι ερευνητές τόνισαν ότι η ανάλυσή τους είναι προκαταρκτική και ότι το SIQSS προτίθεται να διεξαγάγει και άλλες μελέτες στο μέλλον.

Η Θετική Άποψη

Υπάρχει συναίνεση σχετικά με τις επιπτώσεις του Διαδικτύου στην κοινωνική ζωή, σε κάποιες σχετικές μελέτες στον Καναδά και σε άλλες ανεπτυγμένες χώρες. Παρά το γεγονός ότι έχει γίνει πολύς λόγος για τις αρνητικές συνέπειες του Διαδικτύου, τα στοιχεία που παρουσιάζονται σε αυτές δεν υποστηρίζουν την ιδέα ότι το Διαδίκτυο προάγει την κοινωνική απομόνωση. Αντίθετα, οι έρευνες δείχνουν ότι το Διαδίκτυο είναι η προώθηση της συμμετοχής με τα μέλη της κοινότητας και των κοινωνικών οργανώσεων. Σε μεγάλο βαθμό, αυτό είναι βασικά μια ενίσχυση των υφιστάμενων σχέσεων – οι άνθρωποι έχουν πλέον άλλα μέσα για τη διασύνδεσή τους. Εκτός από την φυσική διεπαφή, οι προγραμματισμένες συναντήσεις, η τηλεφωνία, η αποστολή email, το online chat, η αποστολή άμεσων μηνυμάτων, τα blog και τα σχόλια, προάγουν την αμοιβαία και αμφίδρομη γνώση που αποκτιέται μέσα από τις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης.
Το παραπάνω έχουν ληφθεί από μια πρόσφατα δημοσιευμένη καναδική μελέτη σχετικά με το πώς η χρήση του διαδικτύου επηρεάζει την κοινωνική ζωή και τη συμμετοχή των πολιτών. Η μελέτη έρχεται σε αντίθεση με την κοινή άποψη του μοναχικού, που είναι «παντρεμένος» με την οθόνη του υπολογιστή, χωρίς φίλους και ακοινώνητος. Μάλλον, αυτό δείχνει ότι ο Παγκόσμιος Ιστός έχει ενισχυθεί, και θα εξακολουθήσει να στηρίζει, όχι μόνο νέες μορφές κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και νέες μορφές συμμετοχής του πολίτη.

Pew Internet & American Life Project
Η έρευνα πραγματοποιήθηκε με τηλεφωνικές συνεντεύξεις με ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα 2.512 ενηλίκων που ζουν σε νοικοκυριά στις ηπειρωτικές Ηνωμένες Πολιτείες.
Η έρευνα διεξήχθη από το Princeton Survey Research International. Οι συνεντεύξεις πραγματοποιήθηκαν στα αγγλικά από το Princeton Data, LLC μεταξύ 9 Ιούλη 2008 και 10 Αύγούστου 2008. Τα στατιστικά αποτελέσματα σταθμίστηκαν για να διορθώσουν γνωστές δημογραφικές αποκλίσεις. Το περιθώριο σφάλματος δειγματοληψίας για το πλήρες σύνολο των σταθμισμένων στοιχείων είναι ± 2,1%.
Οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν τις σύγχρονες τεχνολογίες της πληροφορίας και της επικοινωνίας έχουν συμμετοχή σε μεγαλύτερα και πιο ποικιλόμορφα κοινωνικά δίκτυα, σύμφωνα με τα νέα ευρήματα ερευνών, που στόχο έχουν να διερευνήσουν πώς οι άνθρωποι χρησιμοποιούν το Διαδίκτυο και τα κινητά τους τηλέφωνα για να αλληλεπιδρούν με την οικογένεια και τους φίλους.
Τα νέα ευρήματα από το Pew Internet & American Life Project καταδεικνύουν ότι οι συζητήσεις μεταξύ των ανθρώπων για σημαντικά θέματα είναι 12% περισσότερες μεταξύ των χρηστών κινητών τηλεφώνων, 9% περισσότερες για όσους μοιράζονται φωτογραφίες σε απευθείας σύνδεση και 9% περισσότερες για όσους χρησιμοποιούν instant messaging. Η ποικιλομορφία των κοινωνικών δικτύων που συμμετέχουν τείνει να είναι 25% μεγαλύτερη για τους χρήστες κινητών τηλεφώνων, 15% μεγαλύτερη για τους βασικούς χρήστες του Διαδικτύου, και ακόμη μεγαλύτερη για τους συχνούς χρήστες του Διαδικτύου, αυτούς που χρησιμοποιούν το instant messaging, και εκείνους που μοιράζονται ψηφιακές φωτογραφίες στο διαδίκτυο.
Η έρευνα διεξήχθη από ερευνητές στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβανίας Annenberg School for Communication, με επικεφαλής τον Ν. Keith Hampton, Ph.D., επίκουρο καθηγητή του Τμήματος Επικοινωνίας και υπεύθυνο του Pew Internet & American Life Project.
Στην έρευνα ανιχνεύθηκαν επίσης και άλλα ζητήματα που σχετίζονται με την έκταση της κοινωνικής απομόνωσης στην Αμερική (ΗΠΑ):
Σε ένα πρώτο επίπεδο, τα αποτελέσματα αμφισβήτησαν τα αποτελέσματα προηγούμενων εργασιών. Η έρευνα του Pew Internet κατέδειξε ότι οι Αμερικανοί δεν είναι τόσο απομονωμένοι όσο έχει αναφερθεί στο παρελθόν και ότι η κοινωνική απομόνωση έχει αλλάξει ελάχιστα από το 1985. Όμως τελικά μόνο το 6% του ενήλικου πληθυσμού μπορούν να συζητήσουν θέματα που θεωρούν ότι είναι «ιδιαίτερα σημαντικά» στη ζωή τους.
Σε ένα άλλο επίπεδο, τα ευρήματα επιβεβαιώνουν ότι τα δίκτυα συζητήσεων των Αμερικανών έχουν συρρικνωθεί κατά περίπου ένα τρίτο από το 1985 και έχουν διαφοροποιηθεί ποιοτικά επειδή περιέχουν λιγότερα μη μέλη της οικογένειας. Ωστόσο, σε αντίθεση με την εκτεταμένη αντίληψη ότι η νέα τεχνολογία είναι συνδεδεμένη με την συρρίκνωση των κοινωνικών δικτύων και την μείωση της ποικιλομορφίας του διαδικτύου, η μελέτη του Pew Internet διαπιστώνει ότι η κατοχή ενός εξελιγμένου κινητού τηλεφώνου και η συμμετοχή σε μια ποικιλία δραστηριοτήτων στο διαδίκτυο συνδέονται με περισσότερες και πιο ποικιλόμορφες συζητήσεις.
«Υπάρχει μια τάση από αρκετούς που προσάπτουν στην τεχνολογία τις κοινωνικές αλλαγές», υποστήριξε ο καθηγητής Keith Hampton, ο επικεφαλής συγγραφέας της έκθεσης του Pew Internet, «Κοινωνική Απομόνωση και Νέα Τεχνολογία». «Αυτή είναι η πρώτη έρευνα που διερευνά πραγματικά τη σύνδεση μεταξύ χρήσης της τεχνολογίας και της κοινωνικής απομόνωσης για να βρούμε τελικώς τα αντίθετα ευρήματα. Αποδεικνύεται ότι όσοι χρησιμοποιούν τα κινητά τηλέφωνα στο Internet, έχουν αξιοσημείωτα κοινωνικά πλεονεκτήματα. Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν την τεχνολογία για να μείνουν σε επαφή και να μοιράζονται πληροφορίες με τρόπους που θα τους κρατήσει κοινωνικά δραστήριους και θα συνδεθούν με τις κοινότητές τους».

Εδώ είναι μερικά από τα άλλα βασικά πορίσματα της έκθεσης του Pew Internet:
Μερικοί ανησυχούν ότι ελαττούται η συμμετοχή των ανθρώπων στις τοπικές τους κοινότητες λόγω της ενασχόλησης με το internet και την εκτεταμένη χρήση των κινητών συσκευών, αλλά η έκθεση του Pew Internet διαπιστώνει ότι οι περισσότερες δραστηριότητες στο Διαδίκτυο έχουν μικρή ή μια θετική σχέση με τοπική δραστηριότητα σε επίπεδο Κοινότητας. Για παράδειγμα, οι χρήστες του Διαδικτύου είναι τόσο πιθανό όσο κανείς άλλος να επισκεφθεί τους γείτονές τους για μια προσωπική επαφή. Οι χρήστες κινητής τηλεφωνίας, οι οποίοι χρησιμοποιούν το διαδίκτυο συχνά κατά την εργασία τους, και οι bloggers είναι πιο πιθανό να ανήκουν σε μια τοπική εθελοντική ένωση ή μια φιλανθρωπική οργάνωση. Ωστόσο, θα βρούμε κάποιες ενδείξεις ότι η χρήση των υπηρεσιών κοινωνικής δικτύωσης (π.χ. Facebook, MySpace, LinkedIn) λειτουργεί συχνά ως υποκατάστατο για κάποια συμμετοχή σε επίπεδο γειτονιάς ή Κοινότητας.
Η χρήση του Διαδικτύου δεν έχει αποτραβήξει τους ανθρώπους μακριά από τους δημόσιους χώρους. Αντίθετα, η χρήση συνδέεται με συχνές επισκέψεις σε χώρους όπως πάρκα, καφετέριες, μπαρ και εστιατόρια, εκεί όπου η έρευνα δείχνει ότι οι άνθρωποι είναι πιθανόν να συσχετιστούν με ένα ευρύτερο φάσμα ανθρώπων και διαφορετικών απόψεων. Πράγματι, η πρόσβαση στο internet έχει γίνει ένα κοινό στοιχείο από τις εμπειρίες των ανθρώπων σε πολλούς δημόσιους χώρους. Για παράδειγμα, από εκείνους τους Αμερικανούς που έχουν επισκεφθεί μια βιβλιοθήκη τον περασμένο μήνα, το 38% ήταν συνδεδεμένοι με το διαδίκτυο ενώ ήταν εκεί στον χώρο της βιβλιοθήκης, ενώ το 18% το έχουν πράξει σε ένα καφενείο ή καφετέρια.
Η χρήση κινητού τηλεφώνου ξεπερνά τη χρήση των σταθερών τηλέφωνων ως η κύρια μέθοδος που παραμένουν σε επαφή οι άνθρωποι με την οικογένεια και τους φίλους τους, αλλά προσωπική επαφή παραμένει ακόμα σταθερά αυξημένη. Κατά μέσο όρο σε ένα τυπικό έτος, οι άνθρωποι έχουν φυσική επαφή με τους οικείους τους περίπου 210 ημέρες. Έχουν επικοινωνία με το κινητό τηλέφωνο 195 ημέρες του έτους. Επικοινωνίες με Σταθερό τηλέφωνο 125 ημέρες. Γραπτών μηνυμάτων κινητού τηλεφώνου 125 ημέρες. Email 72 ημέρες. Επαφών instant messaging 55 ημέρες. Επαφή μέσω ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης 39 ημέρες και επικοινωνίας μέσω επιστολών 8 ημέρες.
Οι κοινωνικές δραστηριότητες στα Μέσα Ενημέρωσης είναι επίσης πιθανό να συμπεριλαμβάνουν ανθρώπους με διαφορετικά υπόβαθρα, πεποιθήσεις, τοποθετήσεις, απόψεις και είναι πιθανό να αναφέρουν για παράδειγμα ότι θα συζητήσουν σημαντικά θέματα με κάποιον που είναι μέλος άλλου πολιτικού κόμματος.
«Όλα τα στοιχεία δείχνουν προς μία κατεύθυνση». Κατά τον καθηγητή Hampton. «Οι Κοινωνικότητα ενισχύεται με τις νέες τεχνολογίες επικοινωνίας. Είναι λάθος να πιστεύουμε ότι η χρήση του Διαδικτύου και των κινητών τηλεφώνων θα βυθίσει τους ανθρώπους σε ένα φαύλο κύκλο απομόνωσης»

______________________.

Από την μικρή αυτή ανασκόπηση φαίνεται ότι δεν μπορούν να συναχθούν ασφαλή συμπεράσματα ως προς την συσχέτιση των Νέων μορφών Τεχνολογίας και της Κοινωνικής Απομόνωσης. Σίγουρα είναι προσωπική υπόθεση του κάθε ενήλικα να κάνει ορθολογική χρήση των νέων τεχνολογιών, ώστε αυτή να αποβεί προς το συμφέρον του και να μην περάσει στο άλλο άκρο της Εξάρτησης από το Internet, που σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να είναι πολύ σοβαρή και με ανυπολόγιστες συνέπειες.

(Συμπληρώστε αυτά τα test, που βέβαια δεν αποτελούν κλινική εξέταση, αλλά είναι απλώς μια ένδειξη αν έχετε υποπέσει στην κατηγορία των Εξαρτημένων από το Internet)
– Γονείς παιδιών με εξάρτηση από το Internet
– Εξάρτηση από το Internet
– Σύντροφοι εξαρτημένων ατόμων από το Internet

Η Τεχνολογία ήταν και παραμένει μέσο βελτίωσης της Ποιότητας της Ζωής των ανθρώπων και η χρήση της μπορεί και πρέπει να οριοθετείται όταν τελικώς επιδεινώνει την ποιότητα και καθιστά τον άνθρωπο υποχείριο της. Και όπως είπε και ο Isaac Asimov, 1920-1992, Αμερικανός συγγραφέας Επιστ. Φαντασίας:
«Το πιο θλιβερό στη ζωή αυτή τη στιγμή είναι ότι η επιστήμη συγκεντρώνει γνώση πολύ πιο γρήγορα από ό,τι η κοινωνία αποκτά σοφία».

(πολλά από τα στοιχεία του κειμένου αντλήθηκαν από την ομιλία της καθ. Μαρίνας Οικονόμου στο 8ο Πανελλήνιο Συνέδριο ΕΣΔΥ «Οικονομία και Υγεία σε Κρίση: Αδιέξοδα και Υπερβάσεις» – 12/2012)

Ο όρος depression χρησιμοποιείται τόσο στην οικονομία (εκ του de – primere = συνθλίβω, πιέζω προς τα κάτω), για να περιγράψει την φθίνουσα πορεία της οικονομίας, την κρίση και την οικονομική υποτίμηση, αλλά και στην Ψυχιατρική για να περιγράψει την Κατάθλιψη. Η Κατάθλιψη προβλέπεται σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, ότι το 2020 θα είναι η δεύτερη νόσος παγκοσμίως (μετά τα καρδια-αγγειακά νοσήματα) ως προς την επιβάρυνση του ατόμου και της οικογένειας του, αλλά η πρώτη με αυτά τα χαρακτηριστικά στις ανεπτυγμένες χώρες. Είναι κοινός επιστημονικός τόπος πλέον ότι πλην των βιολογικών παραμέτρων (κληρονομικών και επίκτητων) για την ανάπτυξη της κατάθλιψης, σημαντικό ρόλο παίζουν το περιβάλλον, η κοινωνική και η οικονομική κατάσταση τόσο του ατόμου, όσο και γενικότερα.
Από τα μέχρι πρόσφατα επιδημιολογικά δεδομένα, οι γυναίκες πάσχουν από κατάθλιψη σε ποσοστό διπλάσιο από τους άνδρες. Όμως και αυτός ο συσχετισμός φαίνεται πλέον να αλλάζει υπό την πίεση της Κρίσης.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (Π.Ο.Υ.) εξέδωσε ένα φυλλάδιο που αναφέρεται στις Συνέπειες της Οικονομικής Κρίσης στην Ψυχική Υγεία (Impact of economic crisis on Mental Health) και συνδέει κάποιους παράγοντες της Οικονομικής Κρίσης με παράγοντες της Ψυχικής Υγείας. Η οικονομική κρίση σύμφωνα με τον ΠΟΥ επιφέρει κάποιες αλλαγές στο μακρο-οικονομικό περιβάλλον (μείωση των θέσεων εργασίας, αυξανόμενα οικογενειακά χρέη, ανισότητες στο εισόδημα κλπ). Οι σύγχρονοι λοιπόν παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη της Κατάθλιψης, είναι σύμφωνα με τον ΠΟΥ η ανεργία, η φτώχεια, η περιορισμένη πρόσβαση στις δημόσιες υπηρεσίες υγείας κλπ.

Ποιοι πλήττονται από την Κρίση: Τα άτομα με χαμηλό εισόδημα έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες ανάπτυξης ψυχικής διαταραχής. Το χαμηλό εισόδημα σε συνδυασμό με τα χρέη επίσης συνδέονται με την ανάπτυξη ψυχικών νοσημάτων και η παρατήρηση είναι ότι ο παράγων «Χρέη» υπερισχύει του παράγοντα «Φτώχεια». Οι παράγοντες λοιπόν αυτοί θεωρούνται ως σοβαρά ψυχοπιεστικά-ψυχοτραυματικά γεγονότα, που έχουν ως αποτέλεσμα επίδραση στην ψυχική υγεία.
Πρόσφατη έρευνα σε 8500 άτομα στην Μεγ. Βρετανία, καταδεικνύει την άμεση συσχέτιση της κακής ψυχικής υγείας με το μέγεθος (ύψος) των χρεών. Οι άνεργοι νέοι, επίσης έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα για ανάπτυξη ψυχικού νοσήματος σε σχέση με τους νέους εργαζόμενους.
Οι άνδρες πλέον νοσούν συχνότερα απ’ότι στο παρελθόν από Κατάθλιψη και μάλιστα στις πιο σοβαρές μορφές της, που συχνά συμπεριλαμβάνουν και τον αυτοκτονικό ιδεασμό ή την υιοθέτηση επικίνδυνων και εν δυνάμει αυτοκαταστροφικών συμπεριφορών (π.χ. υπέρμετρη χρήση αλκοόλ, τοξικών ουσιών, επικίνδυνη οδήγηση, άλλες επικίνδυνες δραστηριότητες κλπ).
Πρόσφατη καναδική έρευνα (2010) ανάμεσα σε άτομα που είχαν εργασία, κατέδειξε αύξηση επεισοδίων Κατάθλιψης, αλλά και εμφάνισης Δυσθυμίας, μετά το ξέσπασμα της οικονομικής Κρίσης στην Β. Αμερική (2008), που ερμηνεύεται με τον φόβο διατήρησης της εργασίας σε περιβάλλον Κρίσης και της ανασφάλειας που προκαλείται από την απειλή της απόλυσης. Ας σημειωθεί ότι το Άγχος μετατρέπεται σε ιδιαίτερα τοξικό όταν αγνοούμε την έκβαση των πραγμάτων, ενώ είναι καλύτερα διαχειρίσιμο όταν η έκβαση ή τα αποτελέσματα μιας μελλοντικής κατάστασης είναι πάνω-κάτω γνωστά.
Παρόμοια είναι και τα αποτελέσματα ερευνών στο Χονγκ-Κονγκ (2007-2009), μετά το ξέσπασμα της Κρίσης στις χώρες της Ν.Α. Ασίας, όπου διαφαίνεται μια στατιστικά σημαντική αύξηση στα επεισόδια Μείζονος Καταθλιπτικής διαταραχής.
Οι ερευνητές των πανεπιστημίων του Σαουθάμπτον και του Κίνγκστον, με επικεφαλής τον ψυχολόγο Τόμας Ρίτσαρντσον, σε σχετική δημοσίευση στο περιοδικό κλινικής ψυχολογίας “Clinical Psychology Review“, έκαναν μια συστηματική συγκριτική αξιολόγηση (μετα-ανάλυση) όλων των έως τώρα δημοσιευμέννων ερευνών πάνω στο ζήτημα (65 σε αριθμό), οι οποίες αφορούσαν συνολικά σχεδόν 34.000 άτομα.
Η μελέτη έδειξε ότι λιγότερο από το 9% όσων δεν εμφάνιζαν κανένα ψυχικό πρόβλημα, δεν είχαν χρέη, ενώ πάνω από το 25% των χρεωμένων ανθρώπων είχαν κάποιο ψυχολογικό πρόβλημα. Επίσης, όπως διαπιστώθηκε, όσοι έχουν χρέη, είναι πολύ πιθανότερο να υποφέρουν από κατάθλιψη, εξάρτηση από ναρκωτικά και άλλες ουσίες, καθώς και από ψύχωση. Ακόμα, όσοι αυτοκτονούν, είναι πιθανότερο να αντιμετώπιζαν χρέη.
Ο δρ Ρίτσαρτσον επεσήμανε πως «η έρευνα δείχνει ότι υπάρχει στενή συσχέτιση ανάμεσα στο χρέος και στην ψυχική – διανοητική υγεία, αν και είναι δύσκολο να πει κανείς ποιό προκαλεί ποιο; Μπορεί το χρέος να επιδεινώνει την ψυχική υγεία λόγω του στρες που προκαλεί, αλλά μπορεί επίσης οι άνθρωποι με ψυχολογικά προβλήματα να είναι πιο επιρρεπείς στη δημιουργία χρεών, λόγω π.χ. της ασταθούς απασχόλησής τους. Δεν αποκλείεται εξάλλου η σχέση χρέους – ψυχικής υγείας να επιδρά αμφίδρομα. Για παράδειγμα, οι άνθρωποι με κατάθλιψη ίσως δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα οικονομικά, με συνέπεια να χρεώνονται, πράγμα που, στη συνέχεια, τους βυθίζει περαιτέρω στην κατάθλιψη».

Στην Ελλάδα, οι πρώτες σοβαρές έρευνες για την Κατάθλιψη χρονολογούνται από το 1978 (καθ. Μαδιανός), όπου η επικράτηση της Κατάθλιψης ανήρχετο στο 3,6% στο γενικό πληθυσμό, ενώ το 1984 το ποσοστό ανήλθε στο 5,4%. Μετά από μακρύ διάστημα χωρίς επιδημιολογικές έρευνες, το ΕΠΙΨΥ διενεργεί 3 συνεχόμενες μελέτες (2008, 2009, 2011) με στόχο την αποτύπωση της επικράτησης της Μείζονος Καταθλιπτικής Διαταραχής και της Γενικευμένης Αγχώδους Διαταραχής στο Ελληνικό Πληθυσμό. Εκτός από την διερεύνηση των τυχόν αλλαγών, ο στόχος επικεντρώθηκε επίσης να διαπιστωθεί η σχέση της Οικονομικής Κρίσης με την εμφάνιση μείζονος ψυχιατρικής συμπτωματολογίας. Ένα από τα εργαλεία που χρησιμοποιήθηκαν στις έρευνες, ήταν και η Κλίμακα Προσωπικής Οικονομικής Δυσχέρειας (διερεύνηση των δυσκολιών του ατόμου να ανταπεξέλθει στις βασικές οικονομικές του υποχρεώσεις).
Τα συμπεράσματα: Διαπιστώθηκε η ευθεία συσχέτιση της οικονομικής δυσπραγίας με την εμφάνιση σοβαρής ψυχικής διαταραχής (κυρίως Μείζονος Κατάθλιψης). Η επικράτηση της Μείζονος Κατάθλιψης (το ποσοστό εμφάνισης στον γενικό πληθυσμό) αυξήθηκε δραματικά από 3,3% το 2008, στο 6,8% (2009) και στο 8,2% (2011). Στην υποερώτηση «Πόσο νιώθετε πεσμένος και χωρίς διάθεση στο μεγαλύτερο μέρος της ημέρας» (ένδειξη για το βάθος και την σοβαρότητα της Κατάθλιψης), οι απαντήσεις ήταν στο 47% (2009) και 54% (2011). Οι μεγαλύτερες αυξήσεις στα ποσοστά εμφάνισης της Κατάθλιψης στους άνδρες και μάλιστα με αυξημένη προοπτική, εμφανίζονται στις ηλικίες 25-44 και 55-64, στους έγγαμους, στους έχοντες ανώτερη μόρφωση (ΑΕΙ), κυρίως στην περιοχή της Αθήνας και στους εργαζόμενους (οι οποίοι ζουν την ανασφάλεια της απόλυσης).
Ιδιαίτερα χαρακτηριστική είναι η αύξηση του ποσοστού που έχουν οι θετικές απαντήσεις στην Κλίμακα Προσωπικής Οικονομικής Δυσχέρειας και σαν αποτέλεσμα υπάρχει τριπλασιασμός της συσχέτισης θετικών απαντήσεων στην Κλίμακα, με την εμφάνιση Μείζονος Καταθλιπτικής Διαταραχής.

Μελέτη του Ερευνητικού Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου Ψυχικής Υγιεινής (ΕΠΙΨΥ) του Πανεπιστημίου Αθηνών που πραγματοποιήθηκε σε τυχαίο αντιπροσωπευτικό δείγμα του πληθυσμού το Μάιο του 2013, έδειξε ότι η μηνιαία επικράτηση της μείζονος κατάθλιψης, εκείνης δηλαδή που χρήζει άμεσα θεραπείας, ανέρχεται για το 2013 σε ποσοστό 12,3% του ελληνικού πληθυσμού.
Με βάση τα στοιχεία των ερευνητών συγκριτικά με το 2011, περίπου 12 στους 100 κατοίκους της χώρας βρέθηκαν να πληρούν τα κλινικά κριτήρια της μείζονος κατάθλιψης.
Σε σύγκριση με το αντίστοιχο ποσοστό του 2011 (8,2%), το ποσοστό του 2013 άγγιξε το 12,3%, και είναι εμφανές ότι παρουσιάζει ποσοστιαία αύξηση 50%.
Η νέα έρευνα επιβεβαιώνει προηγούμενες μελέτες του ΕΠΙΨΥ που αποτυπώνουν μια συνεχή και ανησυχητική αύξηση της μείζονος κατάθλιψης στον ελληνικό πληθυσμό, από 3,3% το 2008 σε 6,8% το 2009 και 8,2% το 2011.
Από τα δεδομένα της έρευνας του 2013 προκύπτει ότι οι ομάδες του πληθυσμού στις οποίες καταγράφηκε μεγαλύτερη επικράτηση της κλινικής μείζονος κατάθλιψης ήταν οι γυναίκες, οι ηλικιακές ομάδες των 35-44 και των 55-64 ετών, τα άτομα με χαμηλό εκπαιδευτικό επίπεδο, τα άτομα με εισόδημα 0-400 ευρώ, οι άνεργοι και οι υποαπασχολούμενοι.
Ειδικότερα οι γυναίκες φαίνεται πως πλήττονται από κατάθλιψη σε μεγαλύτερο ποσοστό (15,6%) σε σχέση με τους άνδρες (9%). Επίσης η επικράτηση της κατάθλιψης παρουσιάζεται υψηλότερη στα άτομα με χαμηλό εκπαιδευτικό επίπεδο (20,9%) και μικρότερη σε αυτά με ανώτερο/ανώτατο εκπαιδευτικό επίπεδο (7,2%).
Σε ότι αφορά στο εισόδημα, ο ένας στους δύο Έλληνες (50%) με οικογενειακό εισόδημα χαμηλότερο των 400 ευρώ πληροί τα κριτήρια της μείζονος κατάθλιψης ενώ σχετικά με την εργασιακή κατάσταση, οι άνεργοι σε ποσοστό 19,8% βρέθηκαν να πληρούν τα διαγνωστικά κριτήρια της μείζονος κατάθλιψης, ποσοστό υπερδιπλάσιο από το αντίστοιχο των ατόμων που εργάζονται (9,8%).

Αυτοκτονίες στην Ελλάδα
Δυστυχώς εδώ δεν υπάρχουν αξιόπιστα στοιχεία και μάλιστα με ευθύνη του Υπ. Προστασίας του Πολίτη. Έτσι, τα αρχικά νούμερα που είχε δώσει το Υπουργείο στα μέσα του 2012 ήταν:
2009 – 507 τελεσθείσες αυτοκτονίες, 2010 – 622, (έως και) 10/12/2011 – 598, ενώ το ίδιο το Υπουργείο, λίγους μήνες αργότερα δίνει άλλα στοιχεία τον 11/2012 ως εξής: 2009 – 677 τελεσθείσες αυτοκτονίες, 2010 – 830, 2011 – 927, (έως και) 28/8/2012 – 690 (!!!)

Ο Γκάντι είπε ότι «η Φτώχεια είναι η χειρότερη μορφή Βίας», που τελικώς είτε εξωτερικεύεται με την ανάπτυξη της εγκληματικότητας, είτε εσωτερικεύεται με την αυτοκτονία. Ο Π.Ο.Υ. προτείνει προγράμματα ενίσχυσης της ενεργούς στήριξης της απασχόλησης. Τι γίνεται όμως στην Χώρα μας;
– Προγράμματα οικογενειακής υποστήριξης ευπαθών ομάδων;; (πολλά ερωτηματικά), ενίσχυση των προγραμμάτων Κοινωνικού Αποκλεισμού (τουναντίον τα ήδη τρέχοντα προγράμματα υπολειτουργούν ή έχουν αναστείλει την λειτουργία τους, λόγω έλλειψης πόρων).
– Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας για άτομα που ανήκουν σε ομάδες υψηλού κινδύνου για την ανάπτυξη ψυχικών διαταραχών; (πολλά ερωτηματικά), με ταυτόχρονη τιμολογιακή πολιτική στο φάρμακο (στην προκειμένη περίπτωση τα αντικαταθλιπτικά), ώστε να μην διακόπτεται λόγω οικονομικής δυσπραγίας η φαρμακευτική αγωγή (μικρά βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση).
– Προγράμματα ελάφρυνσης των Χρεών; (πολλά ερωτηματικά).

Η ενδοοικογενειακή βία είναι μια σοβαρή απειλή για πολλές γυναίκες. Ο/Η σύντροφος ή σύζυγος σας ζητάει συγγνώμη και λέει ότι η κακή συμπεριφορά δεν θα συμβεί ξανά – αλλά φοβάστε ότι θα ξανασυμβεί. Μερικές φορές αναρωτιέστε αν φαντάζεστε την κακοποίηση, και αν ο συναισθηματικός ή σωματικός πόνος που αισθάνεστε είναι πραγματικός. Αν αυτό ακούγεται οικείο, ίσως να είστε θύμα ενδοοικογενειακής βίας.

Αναγνωρίστε την ενδοοικογενειακή βία

Η ενδοοικογενειακή βία εμφανίζεται μεταξύ των ανθρώπων σε μια οικεία σχέση. Η ενδοοικογενειακή βία μπορεί να πάρει πολλές μορφές, συμπεριλαμβανομένων της συναισθηματικής, σεξουαλικής και σωματικής κακοποίησης. Η ενδοοικογενειακή βία πιο συχνά κατευθύνεται προς τις γυναίκες. Η ενδοοικογενειακή βία μπορεί να συμβεί είτε σε ετερόφυλες είτε σε ομόφυλες σχέσεις.

Μπορεί να μην είναι εύκολο να εντοπιστούν αρχικά τα σημάδια ενδοοικογενειακής βίας. Ενώ κάποιες σχέσεις έχουν σαφώς καταχρηστικές συμπεριφορές από την αρχή, η κακοποίηση συχνά αρχίζει διακριτικά και χειροτερεύει με την πάροδο του χρόνου.

Ίσως να βιώνετε ενδοοικογενειακή βία, αν είστε σε μια σχέση με κάποιον που:

• – Σας απευθύνεται με διάφορους υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς ή ύβρεις,
• – Σας αποτρέπει από το να πηγαίνετε στην εργασία ή το σχολείο
• – Σας εμποδίζει με την στάση του από το να δείτε τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας σας ή τους φίλους σας,
• – Προσπαθεί να ελέγξει το πώς ξοδεύετε τα χρήματα, πού θα πάτε, τι φάρμακα παίρνετε ή τι φοράτε.
• – Πράξεις ζηλοτυπίας ή κτητικότητας ή συνεχώς σας κατηγορεί ότι είστε άπιστος/η,
• – Θυμώνει όταν πίνει αλκοόλ ή μετά την χρήση ναρκωτικών,
• – Σας απειλεί με βία ή ακόμα και με όπλο,
• – Σας καταφέρνει κτυπήματα, κλωτσιές, σπρωξίματα, χαστούκια, ή σας απειλεί να βλάψει εσάς, τα παιδιά σας ή τα κατοικίδια ζώα σας,
• – Σας αναγκάζει να κάνει σεξ παρά τη θέλησή σας,
• – Κατηγορεί εσάς για την βίαιη συμπεριφοράς του/της ή σας λέει ότι το αξίζετε,
• – Θεωρεί τη βία ως αμοιβαία και συναινετική.

Εγκυμοσύνη, τα παιδιά και η ενδοοικογενειακή βία

Μερικές φορές, η ενδοοικογενειακή βία αρχίζει – ή επιδεινώνεται – κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης – κατά τη διάρκεια αυτής της ευαίσθητης περιόδου για την υγεία σας και την υγεία του μωρού. Ο κίνδυνος και οι συμπεριφορές συνεχίζονται και αφότου το μωρό γεννιέται. Ακόμα κι αν το παιδί σας δεν γίνει αντικείμενο κακοποίησης, ο εξαναγκασμός τους να είναι απλά μάρτυρες ενδοοικογενειακής βίας μπορεί να είναι πολύ επιβλαβής για αυτά. Τα παιδιά που μεγαλώνουν σε σπίτια που υπάρχει κακοποίηση, είναι πολύ πιθανό να έχουν προβλήματα συμπεριφοράς στο μέλλον. Ως ενήλικες, είναι πιο πιθανό να γίνουν τα ίδια θύτες ή να θεωρούν ότι η κακοποίηση είναι ένα φυσιολογικό κομμάτι μιας σχέσης.

Μπορεί να ανησυχείτε ότι αν ζητήσετε βοήθεια, αυτό θα θέσει σε κίνδυνο ακόμη και το παιδί σας ή ότι θα μπορούσε να διαλύσει την οικογένειά σας, αλλά είναι ο καλύτερος τρόπος για να προστατεύσετε το παιδί σας – και τον εαυτό σας.

Σπάστε τον κύκλο

Αν είστε σε μια σχέση με κακοποίηση μπορείτε να αναγνωρίσετε τα εξής:

• – Ο Υβριστής σας απειλεί με βία,
• – Σας χτυπά,
• – Σας ζητά συγγνώμη, υπόσχεται να αλλάξει και προσφέρει δώρα,
• – Ο κύκλος επαναλαμβάνεται,
• – Τυπικά η βία γίνεται πιο συχνή και σοβαρή με την πάροδο του χρόνου.

Η περαιτέρω παραμονή σας σε μια τέτοια σχέση, επιφέρει μεγάλο πλήγμα στην αυτοεκτίμησή σας. Μπορεί να προκαλέσει κατάθλιψη και άγχος. Μπορεί να αρχίσετε να αμφιβάλλετε για την ικανότητά σας να φροντίσετε τον εαυτό σας ή να αναρωτιέστε εάν το να ανέχεστε την κακοποίηση είναι το ελάττωμά σας. Μπορεί να αισθάνεστε αβοήθητες/οι ή σε παράλυση. Εάν είστε μια ηλικιωμένη γυναίκα που έχει προβλήματα υγείας, μπορεί να νιώσετε ότι εξαρτάστε άμεσα από αυτόν που σας κακοποιεί.

Αν έχετε μια ομοφυλόφιλη σχέση, μπορεί να είναι λιγότερο πιθανό να ζητήσετε βοήθεια, διότι πιθανά δεν θέλετε οι άλλοι να αποκαλύψουν τον σεξουαλικό προσανατολισμό σας. Παρόλα αυτά, ο μόνος τρόπος για να σπάσει ο κύκλος της ενδοοικογενειακής βίας είναι να αναλάβετε δράση – και όσο νωρίτερα τόσο το καλύτερο.

Ξεκινήστε με την αποκάλυψη σε κάποιον άλλον άνθρωπο για τα φαινόμενα κακοποίησης στα οποία είστε θύμα, είτε πρόκειται να απευθυνθείτε σε ένα φίλο, αγαπημένο πρόσωπο, φορέα παροχής υγειονομικής περίθαλψης ή οποιοδήποτε άλλο έμπιστο πρόσωπο. Στην αρχή θα είναι δύσκολο, αλλά θα είναι επίσης πιθανό να αισθανθείτε ανακούφιση και να λάβετε την απαραίτητη υποστήριξη.

Δημιουργήστε ένα σχέδιο ασφάλειας και διαφυγής

Πάρτε τις παρακάτω προφυλάξεις:

• Καλέστε ένα από τα γνωστά κέντρα Κακοποιημένων Γυναικών για παροχή συμβουλών (αναλυτικός κατάλογος ακολουθεί). Κάντε το τηλεφώνημα σε μια ασφαλή χρονική στιγμή – όταν ο δράστης δεν είναι κάπου κοντά – ή από το σπίτι ενός φίλου ή άλλη ασφαλή θέση.
• Ετοιμάστε ένα σάκο έκτακτης ανάγκης που περιλαμβάνει τα στοιχεία που θα χρειαστείτε όταν φεύγετε, όπως επιπλέον ρούχα και κλειδιά. Αφήστε την τσάντα σε ένα ασφαλές μέρος. Κρατήστε τα σημαντικά προσωπικά σας έγγραφα, χρήματα και βιβλιάριο φαρμάκων σε ασφαλές σημείο, έτσι ώστε να μπορείτε να τα βρείτε σε σύντομο χρονικό διάστημα και να τα πάρετε μαζί σας.
• Να γνωρίζετε ακριβώς πού θα πάτε και πώς θα φτάσετε εκεί.
• Προστατέψτε την επικοινωνία και την τοποθεσία σας
• Ένας θύτης μπορεί να χρησιμοποιήσει την τεχνολογία για την παρακολούθηση του τηλεφώνου σας και την online επικοινωνία και να παρακολουθεί τη φυσική θέση σας. Εάν ανησυχείτε για την ασφάλειά σας, ζητήστε βοήθεια.

Για να διατηρήσετε την ανωνυμία σας:

• Χρησιμοποιήστε τα τηλέφωνα με προσοχή. Αυτός που σας κακοποιεί μπορεί να υποκλέψει τις κλήσεις και να ακούσει τις συνομιλίες σας.
• Χρησιμοποιήστε τον υπολογιστή του σπιτιού σας προσεκτικά. Αυτός που σας κακοποιεί σας θα μπορούσε να παρακολουθεί τα email σας και τις ιστοσελίδες που επισκέπτεστε.
• Συχνά να αλλάζετε τον κωδικό πρόσβασης του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου σας. Επιλέξτε έναν κωδικό που θα ήταν αδύνατο να μαντέψει.
• Εκκαθάριση ιστορικού προβολής σας. Ακολουθήστε τις οδηγίες του browser σας για να καθαρίσετε οποιοδήποτε αρχείο των δικτυακών τόπων που έχετε δει.

Που να βρείτε βοήθεια

• Σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, καλέστε το 100.
• Η Ενδοοικογενειακή βία είναι ένα έγκλημα που τιμωρείται από τις διατάξεις του Ν. 3500/2006 .
• Η άσκηση κάθε είδους βίας ή κακοποίησης (ψυχολογικής, σωματικής, σεξουαλικής και συναισθηματικής), διώκεται από το Νόμο.
• Αν γνωρίζετε κάποιον που είναι θύμα εκφοβισμού, μην φοβηθείτε να το πείτε σε ένα γονέα, φροντιστή, φίλο, δάσκαλο, αστυνομικό ή κάποιον άλλο που εμπιστεύεστε.
• Καλέστε το 100 σε περίπτωση άμεσης ανάγκης ή επικοινωνήστε με το τοπικό αστυνομικό τμήμα. Επίσης μπορείτε να καλέσετε στην τηλεφωνική γραμμή SOS 15900. Δηλώστε την κακοποίηση και ζητήστε προστασία.
• Έχετε το δικαίωμα να υποβάλετε μήνυση.
• Η Ελληνική Αστυνομία λαμβάνει σοβαρά υπόψη κάθε περιστατικό ενδοοικογενειακής βίας.
• Εάν πάτε στο νοσοκομείο για εξετάσεις, μη διστάσετε να πείτε την αλήθεια για το τι σας συνέβη.

Απευθυνθείτε στις ειδικές υπηρεσίες για κακοποιημένες γυναίκες.

Η Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων λειτουργεί το Συμβουλευτικό Κέντρο της Αθήνας από το 1988. Το κέντρο παρέχει ΔΩΡΕΑΝ ψυχοκοινωνική στήριξη και νoμική συμβουλευτική σε γυναίκες θύματα βίας. Σκοπός των παρεχόμεων υπηρεσιών είναι η ενδυνάμωση των γυναικών και η επανάκτηση της αυτοεκτίμησης τους ώστε να μπορέσουν να αναλάβουν την ευθύνη της επαγγελματικής, προσωπικής και οικογενειακής τους ζωής και να πάρουν οι ίδιες τις καλύτερες αποφάσεις για το μέλλον τους.

Στο πλαίσιο της παροχής υπηρεσιών στήριξης των γυναικών θυμάτων βίας λειτουργεί και η τηλεφωνική γραμμή SOS 15900, η οποία είναι πανελλαδικής εμβέλειας, 24ωρης λειτουργίας – 365 μέρες το χρόνο. Η τηλεφωνική γραμμή SOS στελεχώνεται από ψυχολόγους και κοινωνικούς επιστήμονες που παρέχουν άμεση βοήθεια σε έκτακτα και επείγοντα περιστατικά βίας και υπηρεσίες ενημέρωσης και τηλεφωνικής συμβουλευτικής σε θύματα όλων των μορφών βίας λόγω φύλου.

• – Γραμμή SOS για γυναίκες θύματα βίας: 15900, e-mail: sos15900@isotita.gr
• – Συμβουλευτικό Κέντρο Αθήνας,:Νίκης 11, Σύνταγμα, τηλ: 210 – 3317305, 210 – 3317306

Επίσης:

• Μιλήστε σε κάποιον που εμπιστεύεστε – σε ένα φίλο, γείτονα, συνάδελφο ή στην εκκλησία.
• Σε οποιοδήποτε Κέντρο Κακοποιημένων Γυναικών. Πλήρη κατάλογο μπορείτε να βρείτε εδώ: http://www.antiviolence-net.eu/images/Organisations_gr.pdf
• Υπηρεσίες υγείας. Οι γιατροί, οι νοσηλευτές και οι κοινωνικές υπηρεσίες των Νοσοκομείων μπορούν να σας παραπέμψουν σε ασφαλή καταφύγια και φορείς. Ένα τοπικό καταφύγιο γυναικών ή κέντρο αντιμετώπισης κρίσεων. Τα καταφύγια και κέντρα κρίσεων τυπικά παρέχουν 24-ωρο καταφύγιο έκτακτης ανάγκης, καθώς και συμβουλές σχετικά με νομικά θέματα, την υπεράσπιση και τις υπηρεσίες ψυχολογικής υποστήριξης.
• Κέντρα ψυχικής υγείας. Συμβουλευτική και ομάδες υποστήριξης για τις κακοποιημένες γυναίκες είναι διαθέσιμα σε πολλές κοινότητες.
• Μια δικαστική Αρχή. Το δικαστήριο και ο Εισαγγελέας Υπηρεσίας μπορεί να σας βοηθήσει να αποκτήσετε μια περιοριστική εντολή (ασφαλιστικά μέτρα, με τα οποία ο δράστης υποχρεούται να μείνει μακριά από εσάς) ή ακόμα να προβεί και στην σύλληψη του. Οι δικηγόροι μπορούν να σας καθοδηγήσουν για την κατάλληλη διαδικασία και τις ενέργειες που μπορείτε να κάνετε.

Μπορεί να είναι δύσκολο να αναγνωρίσετε ή να παραδεχτείτε ότι είστε σε μια κακοποιητική σχέση – αλλά η βοήθεια είναι διαθέσιμη. Θυμηθείτε, κανείς δεν αξίζει να γίνει αντικείμενο κακοποίησης από κανέναν.